Ifade zorlugu degil cekilen, kendini kandiramama beceriksizligi.
Nesli tükenmis hayvanlar gibi tükenip insan gibi ehlilesirken, düsünmenin keskin virajlarinin, cikmaz yalnizliginda kalip,
Kendi tenhalarima cekilmek...
Yaklasirken, kendime dogru daralan mesafelerde somut cümleler kurup, soyutlayamadigim.
Sadece duyumsadigimda, kendimi aciga aldigim, bir an...
"Desem ki, gercegi hayaldi! Hayalin gercege dayaniyor olmasina dayanamadi!"
_Gercek, kendini seyrediyor iken hayale tepki verilir, miydi!
"Söz biter, sazlar gider, kal gelir... Kalirsin"
